Broer en zus Ton en Janet Visscher:
‘Zo lang als het kan gaan wij door.’
Foto Eva Posthuma
Toen Ton en Janet in 1963 lid werden, was de vereniging nog een fanfare. “Er was een gebrek aan leden”, vertelt Janet. “Er werd toen aan leden gevraagd of ze hun kinderen enthousiast konden krijgen. In die tijd mocht je pas lid worden wanneer je op zijn minst alle tanden had gewisseld. Dan zou je beter kunnen blazen. Onze vader was ook lid en heeft ons meteen enthousiast weten te maken. Ik was toen acht jaar oud en mijn broer was tien jaar.”
Eerste vrouw
Bijzonder was dat Janet de eerste vrouw was die lid werd van David.
“Dat vond niet iedereen een goed idee. De toenmalige dirigent was daar niet bepaald enthousiast over. Maar het was het begin van de jaren zestig, het was allemaal anders. Nu is het totaal geen probleem meer en zijn veel vrouwen lid van de vereniging.”
Omgetoverd
In 1970 veranderde David van een fanfare naar een brassband, net zoals eerder de vereniging omgetoverd was van een harmonieorkest. Bij een brassband worden uitsluitend koperen blaasinstrumenten bespeeld en bijvoorbeeld geen saxofoon meer.
Broer en zus hebben beiden vele hoogtepunten met David meegemaakt. “In de jaren zeventig zijn we naar een brassband concours gegaan”, aldus Ton. “Daar werden wij eerste in de derde divisie. Dat was een heel mooi moment. We hebben veel concerten gegeven. Optreden blijft fantastisch.”
Veel plezier
Na vijftig jaar hebben Janet en Ton nog steeds ontzettend veel plezier bij de vereniging. “Het samen muziek maken is zo leuk. Je haalt daar heel veel voldoening uit. Wij zij nu de langstzittende leden, maar er zijn nog wel leden die ouder zijn. Onze club is heel divers, want de jongste is 17 jaar oud. Zo lang als het kan gaan wij door.”
Ruziën met elkaar, zoals veel broers en zussen toch ook wel een doen, is er niet bij.
“Wij hebben een heel goed contact”, vindt Janet. “We trekken veel met elkaar op. Dat is altijd goed gegaan. Donderdagavond is onze vaste repetitieavond en er moet heel wat gebeuren willen wij die avond een keer missen. Dat komt eigenlijk niet voor. In de zomervakantie ligt de vereniging stil, maar na al die tijd begint het bij ons in augustus nog altijd weer te kriebelen.”
Bron: www.deweekkrant.nl/artikel/2013/april/24/samen_muziek_maken_blijft_kriebelen
