Bron: de Stentor, maandag 24 november 2008, door Lex Gunnink.

“Een grabbelton-concert”, zo karakteriseerde dirigent Dirk Annema het najaarsconcert van Brassband David.En inderdaad: het repertoire kwam uit alle hoeken en gaten, van requiem tot aan negro spiritual. Uit de opera ‘I Pagliacci’ van Leoncavallo klonk een dramatische aria, die mooi ingehouden maar tegelijkertijd intens werd gespeeld door Hein Voskamp op cornet. Mozarts Requiem is een werk waarin je de dreigende wolken kunt horen samenpakken, een effect dat werd uitgebuit met onheilspellende blazersklanken in het ‘Lux aeterna’. Een groot contrast met het heroïsch getinte symfonische gedicht ‘Saint and the City’ van Jacob de Haan. Het werk opende fluisterzacht, maar groeide in no-time uit tot een kolkend fortissimo. Dirk Annema heeft een prima grip op de band en weet te toveren met dynamiek. In ‘Stille Stund’ van Torstein Nilson liet hij David fluisteren, waarbij Bert van Elburg een gevoelige solo op euphonium speelde. Organist Toon Hagen speelde enkele intermezzi op orgel, die qua karakter goed op het blazersidioom aansloten. In de deftige ‘Sonata da Chiesa’ van Hendrik Andriessen klonken variaties op een eigen koraalthema, waarbij Toon Hagen de kleuren van het orgel demonstreerde. César Francks ‘Final’ is een fanfare-achtig werk, dat door Hagen gepassioneerd werd gebracht. Wie ooit de finale uit de Derde Symfonie van Saint-Saëns heeft gehoord, weet wat de combinatie van orgel en orkest vermag. Een soortgelijke opzet kent het Koraal uit het ‘Concerto for brassband and organ’ van Leon Vliex. Onder de gedragen klanken van David sloop Toon Hagen het werk binnen met een koraalthema, waarna het werk tenslotte uitmondde in een stralende climax. Tot slot klonk een eigen compositie van Toon Hagen: ‘Jubilant Prelude’, ontstaan uit een improvisatie over Psalm 150 ter gelegenheid van de vrijlating van Nelson Mandela. Daarna groeide het uit tot een compositie, en nu was het te horen in een versie met brassband. Een geweldige ervaring, om deze swingende muziek te horen in de combinatie van brass met orgel. En wat dat laatste betreft had Dirk Annema goed nieuws: het zal niet bij deze éne keer blijven. Verheugend nieuws, want Annema en Hagen zijn een perfect muzikaal duo.